Pahalgam, India: వన్స్ ఫర్ ఆల్ కాశ్మీర్ (Jammu and Kashmir) సెటిల్ చేద్దాం, పాక్ పని పట్టేద్దాం. ఇండియా (India) కన్నీరు పెట్టింది. భారతీయులు గుండెలు అవిశేలా ఏడ్చారు. చేయని నేరానికి భారత అవని 75 ఏళ్లుగా శిక్ష అనుభవిస్తోంది.

ఎగిసిన భావోద్వేగాలు

పాకిస్తాన్ చీకటి నడకలు, పెహల్గాంలో నాటకం,
భారతమాత గుండెల్లో దహనం, బిడ్డల పశ్చాత్తాపం.

కనుల పాపలు తడిచిన శోకం, గుండె లోతుల్లో దాచిన ఆవేదన,
నిశ్చలమైన శాంతి కోసం, భారతీయుల గోడు గగనాన చిమ్మింది.

బుల్లెట్ల సంచారంలో, కలల్ని కోల్పోయిన చిన్నారులు,
తుపాకుల నృత్యంలో, రక్తపు చుక్కలపై తిరిగిన ఆశలు.

కానీ భారత గర్వం, గుండెల్లో బలంగా మిగిలింది,
ధైర్యపు మంటలు, భయాన్ని కాల్చి వేసింది.

వచ్చే కాలం వెలుగుతో నిండాలి,
కశ్మీర్ లోయ మరోసారి పూలతో పరవశించాలి,
అమాయకుల చిరునవ్వులు తిరిగి వాలాలి,
భారత రాజ్యాంగం పరిరక్షణగా నిలవాలి.

పహల్గాం (Pahalgam) దాడి తర్వాత దేశవ్యాప్తంగా ఆవేశం, ఆవేదన మిళితమైన భావోద్వేగం స్పష్టంగా వ్యక్తమైంది. ఇది కేవలం ఓ సంఘటన కాదు, భారతదేశపు గర్వాన్ని గాయపరిచే దురాగతం అని ప్రజల మనసుల్లో ముద్రపడింది. ఇండియా కన్నీటి ధారలు పార్చింది. భారతీయుల గుండెల్లో ఆవేశం, విషాదం కలగలిసి పెరిగింది. దేశమంతా శోకసాగరంలో మునిగిపోయింది. పహల్గాం దాడిలో అమాయకుల ప్రాణాలు పోవడం, అభివృద్ధి మార్గంలో ఉన్న దేశాన్ని వెనక్కి లాగే ప్రయత్నం వంటి పరిణామాలు ప్రజలను తీవ్రంగా కలచివేశాయి.

చేయని నేరానికి శిక్ష అనుభవిస్తున్నామన్న భావన ప్రతి భారతీయుని గుండెలో నిగూఢంగా వేసింది. ఇది న్యాయానికి, మానవత్వానికి ఎదురుదెబ్బగా భారత ప్రజలు భావించారు. భారత జాతి ఈ శోకాన్ని ధైర్యంగా ఎదుర్కొని ముందుకు సాగాలనే సంకల్పం చూపింది. పాకిస్తాన్ అంతర్జాతీయ తీవ్రవాదానికి కేంద్రంగా మారడం ప్రపంచానికి తెలిసిందే. ఇది పొరుగు దేశమైన భారత్‌కు మాత్రమే కాక, ప్రపంచ శాంతికి ముప్పుగా పరిణమించింది. భారత్‌పై, ప్రత్యేకంగా కాశ్మీర్‌ (Kashmir) లో దాడులు చేయడం ద్వారా భారత అభివృద్ధికి ఆటంకం కలిగించాలన్న దుష్ప్రయత్నం అనేక మార్లు బహిర్గతమైంది.

పాకిస్తాన్ ఉగ్రవాదాన్ని విదేశాంగ విధానంగా మలచుకొని దాని ద్వారా స్వలాభం సాధించాలనే కుట్రలను ఆవిష్కరించింది. భారత్ పశ్చిమ దేశాలకు నిజమైన పాక్ స్వరూపాన్ని చూపించి, అంతర్జాతీయంగా పాకిస్తాన్‌ను ఒంటరిగా మిగిలిపోయేలా చేసింది. కాశ్మీర్ లోయ నిన్నటి వరకు శాంతియుతంగా కనిపించినా, పహల్గాం (Pahalgam) దాడి తర్వాత మళ్ళీ భయానికి నిలయంగా మారింది. స్థానిక ప్రజలు సాధారణ జీవితం గడపాలన్న ఆశను ఉగ్రవాద చర్యలు మట్టికరిపించాయి. అమాయకులపై జరిపిన దాడులు వారి జీవితాల్లో అపరిష్కృత గాయాలను మిగిల్చాయి.

స్థానిక యువత నిరంతరం ఉద్రిక్తతను ఎదుర్కొంటూ పెరిగారు. ఆ దుస్థితి వారి ఆశలను, కలలను నాశనం చేసింది. కాశ్మీర్ (Kashmir) ప్రజలు ఇప్పుడు ప్రశాంతత కోసం గళం విప్పుతున్నారు. పర్యాటక రంగం ద్వారా జీవనాధారాన్ని పొందే ప్రయత్నం చేస్తున్నప్పుడు ఇటువంటి దాడులు వారికి గుండె నొప్పిని మిగిల్చాయి. పహల్గాం దాడి భారతదేశం శాంతియుత అభివృద్ధిపై గట్టి దెబ్బ వేశింది. ఇది కేవలం ఒక ప్రాణ నష్టం మాత్రమే కాదు, భారత సమైక్యతపై, విశ్వాసంపై కూడా ఆవిరి పోసిన దాడిగా నిలిచింది. దేశమంతా ఒకే భావోద్వేగంతో ఒకటిగా గర్జించింది. ఈ దాడి ద్వారా ప్రపంచానికి పాక్ ప్రేరేపిత తీవ్రవాదం అసలైన స్వరూపం మరోసారి బయటపడింది. అమాయక పౌరులను లక్ష్యంగా చేసుకున్నది పిరికితనానికి పరాకాష్ట అని స్పష్టం అయింది. భారత ప్రజల గుండెల్లో శాంతికి న్యాయానికి గల గాఢమైన ప్రేమ మరింత బలపడింది.

పహల్గాం దాడికి భారత ప్రభుత్వం గట్టి ప్రత్యుత్తరం ఇచ్చింది. సింధు జలాల (Indus River) ఒప్పందాన్ని పునఃసమీక్షించడం, వీసా విధానాలను కఠినతరం చేయడం వంటి చర్యలు పాకిస్తాన్‌కు గట్టి హెచ్చరికగా మారాయి. భారత్ గళం ప్రపంచ వేదికలపై మరింత బలంగా వినిపించబడి ఉంది. అంతర్జాతీయంగా పాక్‌కు ఒత్తిడి పెంచడం, అంతర్జాతీయ మిత్రదేశాల మద్దతు సాధించడం ద్వారా భారతదేశం తన మౌలిక హక్కులను కాపాడుకునేందుకు ధైర్యంగా నిలబడింది. భారత్ చర్యలు దేశ గౌరవాన్ని మరింత పెంచాయి.

భారతదేశం భవిష్యత్ లక్ష్యాలు స్పష్టంగా ఉన్నాయి. పీఓకే (POK) ను స్వాధీనం చేసుకోవడం, కాశ్మీర్ లో శాశ్వత శాంతిని నెలకొల్పడం, పాకిస్తాన్ ప్రేరేపిత తీవ్రవాదాన్ని నిర్మూలించడం ప్రధాన ప్రయాసలు. భారత భద్రతా దళాలు మరింత కట్టుదిట్టమైన వ్యూహాలతో ముందుకు సాగుతున్నాయి. ప్రజలకు సురక్షిత జీవితం కల్పించడమే భారత్ ప్రభుత్వ ప్రధాన ధ్యేయంగా ఉంది.

ప్రధానమంత్రి నరేంద్ర మోడీ (Narendra Modi) నాయకత్వంలో భారత్ ధైర్యంగా ముందుకు సాగుతోంది. “వన్స్ ఫర్ ఆల్ కాశ్మీర్ సెటిల్ చేద్దాం, పాక్ పని పట్టేద్దాం” అనే పిలుపు దేశమంతటా ఊపిరి నింపింది. భారత యువత, భద్రతా బలగాలు, ప్రజలు ఒకే దారిలో సాగుతున్నారు.ఈ పిలుపు కేవలం భావోద్వేగం మాత్రమే కాదు, ఒక స్పష్టమైన కార్యాచరణ పథకం. భారతదేశం తన భవిష్యత్తును మరింత ప్రకాశవంతంగా తీర్చిదిద్దేందుకు ఈ సంకల్పం కీలకం అవుతుంది.

– సురేష్ కరోతు